امروزه پرورش مرغ بومی به صنعتی تخصصی و حرفهای تبدیل شده است. به طوری که برای پرورش مرغ از تجهیزات و ابزارهای پیشرفته استفاده میشود. اما با وجود همهی اینها ، شیوهی سنتی پرورش مرغ همچنان رواج دارد. از این رو شیوههای پرورش مرغ را به دو دستهی صنعتی و سنتی تقسیم میکنیم. در این مقاله سعی داریم شما را با این روش های آشنا کنیم.
روش سنتی پرورش
پرورش پرندگان و طیور بومی از دیرباز در خانوادههای روستایی و شهرهای کوچک ایران رواج داشته است. روستاییان علاوه بر رفع نیاز غذایی خود با استفاده از تخم مرغ و گوشت آن ، از طریق فروش کسب درآمد میکنند. این موضوع موجب روی آوردن آنها به پرورش مرغ بومی شده است.
دلایل اهمیت پرورش و نگهداری مرغ بومی:
حفظ ذخایر ژنتیکی مرغ بومی
بهود تغذیه و بهرهگیری از تخم مرغ و گوشت مرغ
مقاومت و سازگاری بیشتر مرغ بومی در برابر بیماریها و شرایط نامناسب زیستی
نگهداری مقرون به صرفه مرغ بومی با استفاده از ضایعات کشاورزی و باقی مانده غذای سفره به جهت تغذیه پرنده
چالش های پرورش و نگهداری مرغ بومی در روش سنتی:
نادید گرفتن بهداشت به علت استفاده نکردن از قفسهای مخصوص
چالش جمع آوری تخم مرغ ها
زخمی شدن مرغها در نزاع با مرغهای دیگر و عفونی شدن زخم آنها
هم نوع خواری (کانیبالیسم)
توجه نکردن به اصلاح نژاد مرغها
انواع بیماری و تلفات
نیاز به فضای بسیار زیاد برای پرورش
بوی بد و نامطبوع محل پرورش
عدم توانایی در جداسازی و کنترل بیماریها
سخت شدن نظافت و هزینه بالای آن
روش جدید پرورش (مکانیزه)
انسان به صورت ذاتی موجودی راحت طلب است. این راحت طلبی منجر به خلاقیت در کار های سخت و کشف علوم جدید گردید. علومی که کار را برای انسان راحت کرده و میزان سختی کار را برای انسان کاهش میدهد. صنعت پرورش مرغ هم از این قاعده مستثنی نیست.
در گذشته ، انسان در پرورش مرغ و محل نگهداری با چالشهایی مواجه میشد. به مرور زمان و پیشرفت علم اکثر این چالشها بر طرف شد.
امروزه در اکثر کشورها برای نگهداری مرغ از قفس استفاده میشود.استفاده از قفس یکی از راهکارهای برطرف کردن برخی چالشها میباشد.